دانلود, بررسی گره کاری معماری ,پاورپوینت
گره‌چینی چوب از هنرهای ظریفی است که از اوایل دوره اسلامی در ایران رایج
بوده است. برخی پژوهشگران احتمال داده‌اند استفاده از این هنر از دوران
خلفا عباسی آغاز شده و در قرن 6 تا 8 هجری قمری در مصر و سوریه متداول شده و
از همان زمان به ایران رسیده است.
بر اساس شواهد و آثار موجود پیشینه هنر گره‌چینی در معماری ایران به دوره
سلجوقی و صفوی باز می‌گردد و خاستگاه آن نیز شهر اصفهان بوده است. از این
سبک کار به طور معمول در ساخت درهای اماکن متبرکه، مقابر، منابر و از مشبک
در پنجرهای منازل و کاخ‌ها و نرده‌ها استفاده می‌شده است. از دوران صفوی به
بعد تعبیه شیشه‌های رنگی در چوب‌های مشبک رایج شده و در اصطلاح به "ارسی"
مشهور شد. هنرهای چوبی پس از صفویه به خصوص در دوران قاجار نه تنها تکامل
فنی نداشت بلکه با افت فنی نیز روبرو شد. البته هنر ارسی‌سازی در این دوره
به اوج خود رسید.
بخشی از مطلب
عبارت است از ترکیبی یکپارچه از نقش های هندسی متنوعی که در یک چارچوب مشخص به طور هماهنگ و مکمل قرار گرفته اند.
کوچکترین جزء قابل تکرار هر گره
به تنهایی در اجرای گره به کار نمی رود، بلکه پس از تکرار در جهت های خاص،
گره نمایان می شود.هر آلت گره دارای شکل خاصی است که بنا به شباهتش بهاشیاء
طبیعی و یا دست ساخت بشر نامگذاری شده است.
ممکن است یک آلت گره به چند اسم خوانده شود و یا برای چند آلت گره، یک نام
انتخاب شده باشد و این ناشیاز برداشت هنرمند از فضای اطرافش می باشد.
