بخشی از مطلب
بیش از 5 دهه است که الگوى سنتى طرح هاى جامع با رویکردمبتنى بر خردگرایى و
مدیریت متمرکز دولتى و متکى به پیش بینی وقایع، به واسطه ناکارآمدى و
تعارض با واقعیت هاى جامعه آماج انتقادات واقع شده است. با ناکامی های حاصل
از الگوی سنتی و تبلور نظریه ها و تفکرات جدید در حوزه برنامه ریزی
شهری،دیدگاه های جدیدی با عنوان ”دیدگاه ساختاری و دیدگاه راهبردى“ مطرح شد
که هر کدام چه در عرصه روش شناسی و چه در عرصه مدیریت و اجرا تفاوت های
عمده ای با دیدگاه قبلی داشتند (کمیته پژوهش توسعه شهرى، 1387 ).
از اواخر دهه 1370 شمسى در کشوراندیشمندان مختلفی از دیدگاه ساختارى
راهبردی جهت ارتقاء کیفیت طرح های توسعه شهری و شناسایی تعاملات داخلی نظام
های اجتماعی، اقتصادی و محیطی با برنامه ریزی شهری، طرح موضوعو حمایت
کردند. این طرح موضوع منجر به حرکت به سوى تهیه طرح هاى توسعه شهرى با
رویکرد ساختارى-راهبردى به ویژه براىکلانشهر هاى تهران، شیراز، اصفهان و هم
اکنون مشهدگردیده است.
فهرست مطالب:
مقدمه
سیر تحولات در جهان
سر آغاز طرح های توسعه
منابع مالی شهرداری ها
طرح ساختاری از کجا شروع شد
تعاریف
تفکر اجرای طرح
سلسله مراتب سازمانی طرح
روند تهیه طرح
چرخه تکاملی طرح
سطوح نظام برنامه ریزی ایران
سلسله مراتب نظام برنامه ریزی ایران
طرح های ساختاری
طرح های راهبردی
ساختار طرح های راهبردی
مقایسه راهبردی و ساختاری
مقایسه الگوی جامع سابق با الگوی راهبردی
ضوابط
رویکرد و محتوا
سطوح طرح
برخی از چشم انداز های طرح جامع
آسیب شناسی طرح
راه حل های پیشنهادی
اقدامات پس از تهیه طرح جامع
نقشه ها
